Δημοψήφισμα ή Εκβιασμός;

Μόνο ως εκβιαστικό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το ψευτοδίλημμα που θέτει ο πρωθυπουργός της χώρας μας Αλέξης Τσίπρας, μέσω του δημοψηφίσματος το οποίο ανήγγειλε τα ξημερώματα του Σαββάτου 27.6.2015. Το ερώτημα το οποίο έρχεται να θέσει στον ελληνικό λαό είναι για το αν θα δεχτεί την συμφωνία την οποία έχουν προτείνει οι εταίροι - δανειστές ή θα την απορρίψουν. Ωστόσο καλό θα ήταν να αναλογιστούν τα στελέχη της κυβέρνησης τις συνέπειες των πράξεων τους και να αναλάβουν για πρώτη φορά τους τελευταίους πέντε μήνες διακυβέρνησής τους την πολιτική ευθύνη για τα λάθη τους, ξεκινώντας από το γεγονός ότι τόσο καιρό τώρα η ‘’αριστερή’’ κυβέρνηση με την ευγενική χορηγία των ΑΝ.ΕΛ. παραπλανεί τον ελληνικό λαό με τη δήθεν διαπραγμάτευση με τους δανειστές οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια τη χώρα στο γκρεμό, όπως έδειξαν τα γεγονότα.

Ενώ η κυβέρνηση φάνηκε πως με την συμφωνία της 20ης Φλεβάρη έθετε τις βάσεις μαζί με τους Ευρωπαίους εταίρους μίας «αμοιβαίας επωφελούς συμφωνίας» από την επόμενη κιόλας ημέρα έγινε σαφές πως δεν έχει σκοπό να την τηρήσει, με τον ίδιο τον υπουργό οικονομικών να μιλάει για μια δημιουργική ασάφεια σε αυτήν την συμφωνία την οποία δημιούργησε η κυβέρνηση για να ξεγελάσει, σύμφωνα με τα λεγόμενα της, τους εταίρους τινάσσοντας ουσιαστικά αυτή την συμφωνία στον αέρα. Παράλληλα γινόμασταν μάρτυρες της εξάλειψης των διαθέσιμων χρημάτων του κράτους και ενώ η ανάγκη για την επίλυση του ελληνικού ζητήματος γινόταν πιο επιτακτική από ποτέ, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επέλεξε να συνεχίσει τις σπασμωδικές κινήσεις με ανούσιες αερολογίες σε κάθε συνάντηση με τους εταίρους, ενώ μάζεψε βίαια και εν μία νυκτί τα ταμειακά διαθέσιμα των δήμων, των πανεπιστημίων και πολλών ακόμη δημόσιων οργανισμών προκειμένου να κερδίσει χρόνο. Δυστυχώς, τα εγκληματικά λάθη συνεχίστηκαν με την προκλητική αναβάθμιση πεπαλαιωμένων οπλικών συστημάτων αλλά και την προκλητική επαναπρόσληψη δημοσίων υπαλλήλων χωρίς κανένα απολύτως κριτήριο και ενώ πολλοί από αυτούς είναι επίορκοι προς το δημόσιο. Στον αντίποδα βλέπαμε μία κυβέρνηση η οποία αδιαφορούσε για τις ανάγκες των πολιτών που απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα αλλά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις οι οποίες όχι μόνο βρισκόντουσαν σε μια δυσκολότερη οικονομική κατάσταση λόγω τις πολιτικής και οικονομικής αστάθειας της χώρας μας, αλλά τους ζητήθηκε να ξεχάσουν τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ καθώς ελπίδες των πολιτών για κατάργηση φόρων όπως ο ΕΝΦΙΑ γινόντουσαν όνειρα θερινής νυκτός.

Φτάνοντας πλέον στις τελευταίες μέρες με την τραπεζική κατάσταση να είναι ιδιαίτερα δυσμενής καθώς χρειαζόταν καθημερινές χρηματικές ενέσεις από τον ELA,  άρχιζε να φαίνεται λευκός καπνός από τη διαπραγμάτευση κυβέρνησης - εταίρων με την κυβέρνηση να καταθέτει μια πλήρης κοστολογημένη πρόταση για την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Ωστόσο η πρόταση που κατατέθηκε σε καμία περίπτωση δεν συμβάδιζε με τις προεκλογικές εξαγγελίες αλλά και τις μετεκλογικές κορώνες του ΣΥΡΙΖΑ. Μία πρόταση 8 δις η οποία έφερνε ως επί το πλείστον καθαρά υφεσιακά μέτρα παρακάμπτοντας ουσιαστικά όλες τις κόκκινες γραμμές που διατυμπάνιζε ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς πρακτικά ερχόταν ένα τρίτο μνημόνιο που θα εξαθλίωνε περισσότερο τον Έλληνα μισθωτό, συνταξιούχο και το σύνολο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Ωστόσο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ζούσαν σε μία άλλη πραγματικότητα μιλώντας για αναπτυξιακά μέτρα αλλά και μία επωφελή συμφωνία για τον ελληνικό λαό. Όμως δεν μπορούμε να μην καταδικάσουμε την σκληρή στάση των δανειστών καθώς παρότι η κυβέρνηση πρότεινε τη λήψη επώδυνων μέτρων προκειμένου το κλείσιμο της συμφωνίας αυτοί επέλεξαν παράλογα να σκληρύνουν τη στάση τους απαιτώντας επιπρόσθετα υφεσιακά μέτρα στην πρόταση που κατέθεσαν. Αποτέλεσμα αυτών ήταν η αποχώρηση των Ελλήνων διαπραγματευτών από τις συζητήσεις με τελικό προορισμό το δημοψήφισμα που ανήγγειλε ο πρωθυπουργός. Από την μεριά μας, ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ δεν έχουμε αυταπάτες και γνωρίζουμε πως απόρροια αυτών των εξελίξεων είναι ξεκάθαρα τόσο η υποκριτική όσο και η ανεύθυνη στάση της κυβέρνησης κατά τη διάρκεια όλων αυτών των μηνών καθώς αντί να πηγαίνει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με ουσιαστικές προτάσεις και μεταρρυθμίσεις επέλεγε να μένει σε γενικότητες στις συνεδριάσεις του Eurogroup και εντός των συνόρων να διατηρεί την προεκλογική ρητορική που δεν συμβάδιζε με ότι διαπραγματευόταν στο εξωτερικό. Επιπρόσθετα ενώ διαπραγματευόταν με τους Ευρωπαίους επέλεγε να συνομιλεί με δυνάμεις όπως η Ρωσία η οποία βρίσκεται σε ανοιχτό μέτωπο με την ΕΕ. Σαφώς χάθηκε κάθε εμπιστοσύνη προς τις ελληνικές αρχές με αποτέλεσμα να υπάρχει αυτή η σκληρή στάση των θεσμών. Ωστόσο πλέον ο ελληνικός λαός έχει έρθει στην θέση να αποφασίσει μέσω του δημοψηφίσματος. Σαφώς και συμφωνούμε με το δημοψήφισμα σαν διαδικασία καθώς πρόκειται για την πλέον αμεσοδημοκρατική διαδικασία του πολιτεύματός μας, τη διαδικασία που επιβεβαιώνεται η λαϊκή κυριαρχία καθώς καλείται ο ίδιος ο λαός να αποφασίσει για το μέλλον της χώρας. Ωστόσο πρέπει να αποσαφηνίσουμε και να αναλύσουμε τι σημαίνει το ερώτημα που τίθεται στο δημοψήφισμα, το οποίο κινείται γύρω από την αποδοχή ή όχι της πρότασης των Ευρωπαίων. Παρ'όλα αυτά, μέχρι στιγμής και ενώ έχει περάσει πάνω από ένα 48ωρο από την ανακοίνωση της κυβέρνησης σχετικά με το δημοψήφισμα και κάτι λιγότερο από δώδεκα ώρες από την τελική ψήφισή του από το ελληνικό κοινοβούλιο, δεν είναι σαφές πάνω σε ποια πρόταση των Ευρωπαίων καλούνται οι Έλληνες πολίτες να ψηφίσουν, καθώς ήδη φαίνεται πως οι θεσμοί βρίσκονται σε περαιτέρω συζητήσεις με πιθανό σενάριο να αλλάξουν την πρόταση τους.

Στην πραγματικότητα, λοιπόν, το δημοψήφισμα δεν κινείται γύρω από την πρόταση των θεσμών αλλά αφορά ξεκάθαρα την παραμονή ή όχι της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ. Στην ουσία του το δημοψήφισμα μαζί με τις εκλογές αποτελεί την ανώτερη ένδειξη της βούλησης του λαού όσον αφορά τις εξελίξεις, αλλά στην παρούσα φάση, και ιδιαίτερα με τη μορφή την οποία τίθεται, αποτελεί αποκλειστικά και μόνο μορφή εκβιασμού απέναντι στην Ευρώπη. Ενός εκβιασμού, ο οποίος από ότι φαίνεται θα οδηγήσει την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης, δηλαδή στην οριστική διάλυση και καταστροφή της. 

Αξίζει να αναφερθούν μερικές πολύ τρανταχτές συνέπειες που θα έχει μια τέτοια πράξη για τη χώρα μας:

Αρχικά, ποιος θα επωφεληθεί από την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη; 

Αυτοί θα είναι μάλλον οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι οποίοι θα δουν τις οφειλές τους προς τους εργαζομένους των εταιρειών τους (το λεγόμενο “μισθολογικό κόστος”), λόγω της αναμενόμενης υποτίμησης της αξίας της εργασίας. Το πρόβλημα δεν σταματάει εκεί όμως, μιας και σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο (ειδικά εάν είναι αποτέλεσμα μίας ελληνικής χρεοκοπίας -συντεταγμένης ή άτακτης ) η αξία του εγχώριου πλούτου θα υποτιμηθεί ραγδαία. Έτσι, μάλλον δίνεται η ευκαιρία στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο να αγοράσει και να εκμεταλλευτεί την ελληνική περιουσία αντί πινακίου φακής. Επιπλέον, αμφίβολη φαντάζει η δυνατότητα ανάδειξης μιας απεξαρτημένης από συμφέροντα, πατριωτικής κυβέρνησης. Ή για να τεθεί το ζήτημα αλλιώς, πόσο απεξαρτημένη θα είναι μία κυβέρνηση από κέντρα διαφθοράς, όταν αυτά θα ελέγχουν βασικούς τομείς του κράτους και της οικονομίας; 

Το δεύτερο ερώτημα είναι, ποιος θα κληθεί να διαχειριστεί την επόμενη μέρα από την έξοδό μας από το ευρώ;

Η συγκυβέρνηση αριστεράς άκρας δεξιάς, η οποία μέσα σε 5 μήνες κατάφερε να οδηγήσει τη χώρα μας στο γκρεμό θα κληθεί να διαχειριστεί την πιο κρίσιμη περίοδο της ελληνικής ιστορίας από τη μεταπολίτευση και μετά, κάτι για το οποίο πολύ αμφιβάλει καθένας μας πως μπορεί να καταφέρει, χαμένη ανάμεσα στις συνιστώσες του το κυβερνών κόμμα. 

Εύλογοι προβληματισμοί ανακύπτουν, αν σκεφτεί κανείς πώς γίνεται όσοι προτάσσουν την κυριαρχία των ανθρώπινων αναγκών έναντι των αναγκών των καρτέλ, την κυριαρχία της πολιτικής έναντι των αγορών και πιο συγκεκριμένα την προτεραιότητα της δημοσιονομικής διεύρυνσης έναντι της νομισματικής σταθερότητας, να υποστηρίζουν πως μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημά μας με ένα “νομισματικό τρικ”. Ωσάν να μην υπάρχουν βασικά προβλήματα στην ελληνική κοινωνία που πρέπει να λυθούν. Λες και με την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή στη δραχμή θα δώσουμε λύση στην αποδιοργάνωση του παραγωγικού ιστού της χώρας, στις στρεβλώσεις της ελληνικής και παγκόσμιας αγοράς, στην γραφειοκρατία του ελληνικού δημοσίου και στην ασυμμετρία της διάρθρωσης αυτού. Αυτή η θέση φαντάζει μάλλον σαν ένα ευκαιριακό πυροτέχνημα, το οποίο προσπαθεί να φτιασιδώσει την αμηχανία συγκεκριμένων χώρων απέναντι στις προκλήσεις του σύγχρονου καπιταλισμού.

Συνεπώς, το εκβιαστικό δίλημμα που θέτει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στον ελληνικό λαό, το οποίο αφορά ξεκάθαρα και μόνο την παραμονή ή όχι της χώρας μας στο ευρώ κρύβει από πίσω πολύ μεγάλους κινδύνους οι οποίοι σαφώς και δε μπορούν να αναδειχθούν στην ελληνική κοινωνία μέσα σε μία εβδομάδα.

ΠΑΣΠ ΕΜΠ

19 Χρόνια από το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου

Ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1919 στην Χίο και απεβίωσε σαν σήμερα, 23 Ιουνίου του 1996. Διετέλεσε πρωθυπουργός τις περιόδους 1981-1989 και 1993-1996.

Μεγάλωσε στην Αθήνα και φοίτησε στο Κολλέγιο Αθηνών. Σε ηλικία δεκαπέντε ετών, ίδρυσε το Μαρξιστικό περιοδικό «Ξεκίνημα», όπου και δημοσίευσε πολλά άρθρα για το Σοσιαλισμό. Η «Εστία», η πιο σημαντική τότε εφημερίδα της Δεξιάς παράταξης, αντέδρασε απαιτώντας τον εξοβελισμό του νεαρού Ανδρέα Παπανδρέου από την ελληνική κοινωνία γιατί «θα καθίστατο επικίνδυνος για τη χώρα». Το Υπουργείο Παιδείας διέταξε ανακρίσεις και οι «παρεκτραπέντες» μαθητές τιμωρήθηκαν με διαγωγή «επίμεμπτο» στο ενδεικτικό τους.

Το 1937 εισήλθε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά το 1939, μετά τη σύλληψή του από το καθεστώς Μεταξά, αναχώρησε για τις Η.Π.Α., όπου συνέχισε τις σπουδές του. Από την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1961 και ως την επιβολή της δικτατορίας, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε καταγγείλει το τότε σύστημα εξουσίας (παρακράτος, συνωμοτικές οργανώσεις, οικονομικά συμφέροντα) στεκόμενος ιδιαίτερα στην τρομοκράτηση της επαρχίας από τη Χωροφυλακή και τα ΤΕΑ (Τάγματα Εθνοφυλακής Αμύνης), ξεκινώντας την κόντρα του με τα παλιά τζάκια για τα οποία και είχε δηλώσει ότι πρέπει να ξηλωθούν οριστικά και αμετάκλητα. Παράλληλα, σε πολύ μικρό διάστημα γίνεται ο δημοφιλέστερος Έλληνας πολιτικός, παρά τις συνεχείς επιθέσεις μερίδας του Τύπου. Εκλέχτηκε βουλευτής για πρώτη φορά το 1964 με την Ένωση Κέντρου. Μετείχε στην κυβέρνηση του πατέρα του, Γεωργίου Παπανδρέου, αρχικά ως Υπουργός Προεδρίας και λίγο αργότερα ως αναπληρωτής Υπουργός Συντονισμού. Στις 25 Απριλίου του 1965 γίνεται ξανά αναπληρωτής Υπουργός Συντονισμού, ενώ ένα μήνα αργότερα κατηγορήθηκε ως εμπνευστής και αρχηγός στην υπόθεση «ΑΣΠΙΔΑ» και στο συνωμοτικό Σχέδιο Ελικών. Ήδη από εκείνα τα ταραχώδη χρόνια (1965-1967) ο Ανδρέας Παπανδρέου κερδίζει την αγάπη της μεγάλης πλειοψηφίας των πρώην ΕΑΜιτών και ΕΛΑΣιτών που θα συνεχίσουν να τον στηρίζουν ως το τέλος, αλλά οι σχέσεις του με την ηγεσία της Αριστεράς χαρακτηρίζονται από αμοιβαία καχυποψία.

Με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967, ο Ανδρέας Παπανδρέου συλλαμβάνεται αλλά αφήνεται ελεύθερος τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου μετά από έντονες πιέσεις και διαμαρτυρίες κορυφαίων ακαδημαϊκών και διανοούμενων των Ηνωμένων Πολιτειών προς τον Πρόεδρο Λίντον Τζόνσον. Στις 16 Ιανουαρίου του 1968 φεύγει από τη χώρα και ιδρύει το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (Π.Α.Κ.), επικεφαλής του οποίου έδρασε αντιδικτατορικά σε πολλές δυτικές χώρες, και στο οποίο συσπειρώνονται πολλά από τα μετέπειτα γνωστά στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Έδρα του Π.Α.Κ. ήταν αρχικά η πρωτεύουσα της Σουηδίας, Στοκχόλμη.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου αντιμετώπισε αρχικά με πολλή δυσπιστία τη Μεταπολίτευση της 24ης Ιουλίου 1974 και έλαβε την απόφαση να επιστρέψει στην Ελλάδα μόλις στα μέσα Αυγούστου. Αμέσως όμως δραστηριοποιήθηκε με αποτέλεσμα μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες να παρουσιάσει τις θέσεις του για την ίδρυση ενός νέου κόμματος. Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974, σε μία από τις αίθουσες του ξενοδοχείου «Kινγκ Πάλας», ο Ανδρέας Παπανδρέου ανακοίνωσε την ίδρυση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος με τη γνωστή «Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη», όπως έχει επικρατήσει να λέγεται από τότε. Στη διακήρυξη αναγράφονταν οι λόγοι ίδρυσης και οι βασικές θέσεις του κινήματος οι οποίες συμπυκνώνονται στο τρίπτυχο «Εθνική Ανεξαρτησία - Λαϊκή Κυριαρχία -Κοινωνική Απελευθέρωση».

Ύστερα από δύο εκλογικές αναμετρήσεις, το 1981 ήταν η χρονιά που το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 48,1% και ο Ανδρέας Παπανδρέου έγινε για πρώτη φορά πρωθυπουργός της χώρας. Η κυβερνητική αυτή μετάβαση χαρακτηρίστηκε τόσο πριν όσο και μετά τις εκλογές ως «Αλλαγή», με την έννοια ότι μετά από μια μακρά περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τη δεξιά ήρθε στην εξουσία ένα κόμμα που βασιζόταν στις αρχές του σοσιαλισμού. Η προεκλογική εκστρατεία του Α. Παπανδρέου στηρίχτηκε σε συνθήματα όπως «Εδώ και τώρα αλλαγή» και «Η Ελλάδα στους Έλληνες», ενώ ο ίδιος καλλιέργησε το προφίλ του πολιτικού που βρισκόταν σε άμεση επαφή και επικοινωνία με τα λαϊκά στρώματα· συνήθως προσφωνούνταν, από φίλους και αντίπαλους, με το μικρό του όνομα, «Ανδρέας».

Το σύνθημα της «αλλαγής» και το τρίπτυχο «Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία και Κοινωνική Απελευθέρωση» συσπείρωσε γύρω από τον Ανδρέα Παπανδρέου και το κίνημά του ένα ευρύτατο φάσμα πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που δεν εμφορούνταν πάντοτε από κοινές πεποιθήσεις. Κατά την περίοδο της διακυβέρνησης Παπανδρέου επιδιώχθηκε η εθνική συμφιλίωση, αναγνωρίστηκε από το επίσημο κράτος το ΕΑΜ ως οργάνωση της Εθνικής Αντίστασης και τα δικαιώματα των αγωνιστών του, ενώ πολτοποιήθηκαν οι φάκελοι φρονημάτων που διατηρούσε η Ασφάλεια για πολλούς από αυτούς. Σκοπός αυτής της απόφασης ήταν εν μέρει και ο επαναπατρισμός πολλών Ελλήνων πολιτικών προσφύγων από την Εποχή του Εμφυλίου. Κατά τη διάρκεια της θητείας του λειτούργησαν κατά τόπους παραρτήματα της Ένωσης Γυναικών Ελλάδας. Επίσης, ενοποιήθηκαν τα Σώματα Ασφαλείας, Χωροφυλακή και Αστυνομία Πόλεων και από τη συγχώνευσή τους δημιουργήθηκε η σημερινή Ελληνική Αστυνομία. Η κατάργηση ιδιαίτερα της Χωροφυλακής έγινε δεκτή με πρωτοφανή αισθήματα ανακούφισης από τους αριστερούς πολίτες, καθώς είχε ταυτιστεί με τις αυταρχικές πρακτικές των κυβερνήσεων της δεξιάς, εξ ου και ο διαδεδομένος «φόβος του χωροφύλακα».

Επίσης επί δικής του διακυβέρνησης ψηφίζεται το δεύτερο νομοσχέδιο που αφορά αποκλειστικά την παιδεία, στο οποίο μεταξύ άλλων, κατοχυρώνεται το αυτοδιοίκητο των ελληνικών Πανεπιστημίων, τα οποία αποτελούν πλέον πλήρως αυτοδιοικούμενα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και η εποπτεία τους ασκείται από τον εκάστοτε Υπουργό Παιδείας. Ωστόσο, άρθρο ορόσημο στο νόμο αυτό αποτελεί η επίσημη και καθολική κατοχύρωση του ακαδημαϊκού ασύλου. Ενός ασύλου που διασφαλίζει την ελεύθερη και απαρακώλυτη έκφραση και διακίνηση απόψεων, ιδεών και ιδεολογικών προταγμάτων. Ενός ασύλου που δε μετατρέπει απλά τους πανεπιστημιακούς χώρους σε άβατα για την αστυνομία και το νόμο, προβλέποντας την επέμβαση της δημόσιας δύναμης σε περιπτώσεις αυτόφωρων εγκλημάτων ή κατόπιν πρόσκλησης από τις αρμόδιες αρχές του εκάστοτε ιδρύματος. Ενός πραγματικού καταφυγίου της δημοκρατικής ελεύθερης έκφρασης που τόση ανάγκη είχαν οι ένδοξοι αγωνιστές του πολυτεχνείου εννέα χρόνια πριν και είναι αδιαμφισβήτητα απαραίτητο και στις μέρες μας με αυτή την ουσιαστική λειτουργία του.

Η οικονομική πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου κυμαινόταν στα ίδια πλαίσια. Οι μισθοί αυξήθηκαν κατά 26 % ενώ έγιναν και πολλές προσλήψεις στον δημόσιο τομέα. Χαρακτηριστική είναι επίσης η μείωση του πληθωρισμού, καθώς το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε τον Οκτώβριο του 1981 πληθωρισμό της τάξης του 24,2% και παρέδωσε τον Ιούνιο του 1989 πληθωρισμό στο 13,1%. Μεγάλες αλλαγές έφερε στο δημόσιο και οι εθνικοποιήσεις επιχειρήσεων όπως η ΛΑΡΚΟ και η ΠΥΡΚΑΛ, τα τσιμέντα ΑΓΕΤ-ΗΡΑΚΛΗΣ, η Ελληνική Χαλυβουργία, τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, η Πειραϊκή-Πατραϊκή και η πολυεθνική ΕΣΣΟ-Πάππας. Παρ’ όλες τις θετικές αλλαγές που έφερε στην Ελλάδα, η κυβέρνηση Παπανδρέου κατηγορήθηκε για σημαντική αύξηση των δημοσίων δαπανών και του δημοσίου χρέους. Πιο συγκριμένα οι δημόσιες δαπάνες ως ποσοστό του Α.Ε.Π. ήταν 30% το 1980 και άνω του 50% το 1990. Επίσης, το χρέος της χώρας ανέβηκε από 40% του Α.Ε.Π. το 1980, σε 80% του ΑΕΠ το 1990. Ο ίδιος υποστήριξε ότι το χρέος ήταν εύκολα διαχειρίσιμο και χρηματοδοτίσιμο γιατί σε πολύ μεγάλο βαθμό (80%) ήταν εσωτερικό, και όχι εξωτερικό. Επιπλέον, το όνομα του Ανδρέα Παπανδρέου εμπλέκεται σε ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα στην ιστορία της Ελλάδας, το σκάνδαλο Κοσκωτά. Η κυβέρνηση Παπανδρέου πέφτει και ο ίδιος οδηγείται στο Ειδικό Δικαστήριο, το οποίο και τον αθωώνει. Ωστόσο, ο Παπανδρέου αναλαμβάνει τις πολιτικές του ευθύνες-απορρίπτοντας ωστόσο όλες τις ποινικές κατηγορίες. Όχι μόνο γιατί στην περίοδο που δραστηριοποιήθηκε ο Γ. Κοσκωτάς ήταν πρωθυπουργός, αλλά και διότι η κυβέρνησή του δεν κατόρθωσε να εμποδίσει την οικονομική αναρρίχηση ενός ανθρώπου χωρίς επιφάνεια, που αποδείχθηκε εκ των υστέρων απατεώνας.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ως προεκλογικά συνθήματα χρησιμοποίησε το 1981 τα «έξω από το ΝΑΤΟ», «έξω από την Ε.Ο.Κ.» . Ένα ακόμα σύνθημα εναντίον της Ε.Ο.Κ. που είχε χρησιμοποιήσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν «Ε.Ο.Κ., ο λάκκος των λεόντων». Λίγους μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας κατέθεσε μνημόνιο στην Ε.Ο.Κ. με το οποίο ουσιαστικά ζήτησε την επαναδιαπραγμάτευση των όρων ένταξης της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Η πρότασή του απορρίφθηκε κατά το σκέλος των ειδικών προνομίων, όμως έγινε τελικά δεκτό το σκέλος της οικονομικής ενίσχυσης που οδήγησε στα Μ.Ο.Π.

Η εξωτερική του πολιτική χαρακτηρίστηκε από την υποστήριξη στον λεγόμενο «αδέσμευτο κόσμο», στον οποίο θεωρούσε ότι ανήκει η Ελλάδα, και από ρητορική ενάντια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Αυτή η στάση του βοήθησε πολύ τη χώρα, αυξάνοντας τη σημασία της στις διεθνείς σχέσεις, ενώ έδειχνε και στους δυτικούς συμμάχους ότι η συμμόρφωση των Ελλήνων στις υποδείξεις τους δεν ήταν πλέον δεδομένη. Οι κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου μετά το 1981 ήταν οι πρώτες της μεταπολεμικής Ελλάδας που διαμόρφωσαν τη στρατηγική Εθνικής Άμυνας της χώρας με βάση κυρίως τις ελληνικές ανάγκες, και όχι τις ΝΑΤΟϊκές (αμερικανικές).

Τη δεκαετία του '80 η ελληνική κοινωνία άλλαξε ριζικά, και οι κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου είχαν κορυφαίο ρόλο σε αυτό τον μετασχηματισμό. Οι αλλαγές ήταν βαθύτερες και πιο ριζοσπαστικές στην επαρχία, και όχι τόσο στην Αθήνα, κάτι που εξηγεί και την καλύτερη επίδοση του ΠΑΣΟΚ εκεί. Σχεδόν αμέσως μετά το 1981, η επαρχία απαλλάχτηκε οριστικά και αμετάκλητα από τον "φόβο του χωροφύλακα", η θέση των γυναικών βελτιώθηκε πολύ, δημιουργήθηκαν πολιτιστικά και αθλητικά σωματεία σε όλη τη χώρα με την ενεργό στήριξη της Μελίνας Μερκούρη, ενώ το Εθνικό Σύστημα Υγείας του Γιώργου Γεννηματά έφερε για πρώτη φορά σύγχρονη ιατρική περίθαλψη σε πολλές απομακρυσμένες περιοχές της χώρας, η ενδυνάμωση της τοπικής αυτοδιοίκησης οδήγησε σε ένα πρωτοφανές επίπεδο λαϊκής συμμετοχής σε κοινωνικό-πολιτικά θέματα, και οι κομματικές οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ πολέμησαν και συχνά διέλυσαν την ισχύ των παραδοσιακών μηχανισμών εξουσίας που στηρίζονταν συνήθως στα ισχυρά "τζάκια" της κάθε περιοχής. Επίσης θεσμοθετήθηκαν ο πολιτικός γάμος, η ισότητα των δύο φύλων, κατήργησε τον νόμο ‘περί τεντιμποϊσμού’, αντικατέστησε 3.000 νόμους συμπυκνώνοντας τους στον Φ.Π.Α. απλουστεύοντας την οικονομία και σειρά άλλων ριζοσπαστικών και εκσυγχρονιστικών νομοθετημάτων.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου εκσυγχρόνισε την ελληνική κοινωνία ενώ το μεγαλύτερο μέρος των σύγχρονων θεσμών και δομών είτε δημιουργήθηκαν είτε τέθηκαν οι βάσεις δημιουργίας επί δικών του κυβερνήσεων. Ήταν αδιαμφισβήτητα ένα ηγετικό πρόσωπο της Νεότερης και όχι μόνο Ελληνικής ιστορίας. Σαν σήμερα έφυγε ένας μεγάλος ηγέτης. Μια μέρα σαν σήμερα πριν 19 χρόνια ο μεγάλος και χαρισματικός ηγέτης Ανδρέας Παπανδρέου αφήνει την τελευταία του πνοή. Αυτός έφυγε αλλά το έργο του μένει, οι αρχές και οι αξίες του είναι ακόμα ζωντανές.

ΠΑΣΠ ΕΜΠ

Νέα ανακοίνωση αναφορικά με την "επί πτυχίω" εξεταστική

Με ανακοίνωση της η γραμματεία των Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών έγινε γνωστή η διευκρίνηση εκ μέρους του Υπουργείου Παιδείας, η οποία κάνει λόγο για συμμετοχή στην "επί πτυχίω" εξεταστική ολων των φοιτητών οι οποίοι έχουν συμπληρώσει την κανονική διάρκεια σπουδών, σε μαθήματα, όμως, που έχουν εγγραφεί κατά το παρελθόν.

Η δήλωση των μαθημάτων θα γίνεται στη γραμματεία από τους ενδιαφερόμενους έως και την Παρασκευή 27 Ιουνίου.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της γραμματείας ΕΔΩ.

Αναφορικά με την "επί πτυχίω" εξεταστική

Με ανακοίνωση της γραμματείας των Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών έγινε γνωστός ο επαναπροσδιορισμός των κριτηρίων που πρέπει να πληρούν όσοι φοιτητές επιθυμούν να συμμετάσχουν στην επί πτυχίω εξεταστική, η οποία και θα πραγματοποιηθεί μετά το πέρας της εαρινής εξεταστικής του Ιουνίου.

1. Το πλοίο θα προσμετράται στα δέκα μαθήματα, εφόσον δεν έχει ολοκληρωθεί.

2. Η βεβαίωση (επισυνάπτεται) του Επιβλέποντα ότι η Διπλωματική Εργασία είναι σε τελικό στάδιο.

3. Να χρωστάνε συνολικά, μέχρι δέκα χειμερινά και εαρινά μαθήματα, προ των εξετάσεων του Ιουνίου.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της γραμματείας ΕΔΩ.

Όσον αφορά το Σύγγραμμα της Θερμοδυναμικής

Σύμφωνα με ανακοίνωση της γραμματείας της σχολής των Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών, οι φοιτητές οι οποίοι δήλωσαν για πρώτη φορά το μάθημα της Θερμοδυναμικής του 4ου εξαμήνου, μπορούν να παραλάβουν το σύγγραμμα, το οποίο και δικαιούνται, από τις εκδόσεις "Φούντα" στη διεύθυνση Στουρνάρη 36, Αθήνα.

Η Διανομή θα γίνεται Δευτέρα έως και Παρασκευή 12:00μ.μ.-16:30μ.μ. και θα λήξει την Παρασκευή 19 Ιουνίου 2015.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της γραμματείας ΕΔΩ.

Αλλαγές στο πρόγραμμα εξεταστικής

Με ανακοίνωσή της, η γραμματεία της σχολής των Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών, κάνει λόγο για ορισμένες αλλαγές στο πρόγραμμα της εαρινής εξεταστικής.

Δείτε το πρόγραμμα με τις όποιες αλλαγές ΕΔΩ.

Πρόγραμμα Εαρινής Εξεταστικής

Στην ιστοσελίδα της γραμματείας της σχολής των Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών ανακοινώθηκε το πρόγραμμα της εαρινής εξεταστικής, η οποία θα διαρκέσει από την Δευτέρα 22 Ιουνίου έως και την Παρασκευή 17 Ιουλίου.

Αναλυτικά το πρόγραμμα της εαρινής εξεταστικής ΕΔΩ.